Niedopasowanie

Zdarza się, że nigdzie nie pasuję.

Jak ten ostatni puzzle, który przypadkowo wpadł akurat do tego kartonu. 

Stoję. 

Samotna. 

A wokół ludzie, których kocham i z którymi chcę być. 

Ale na chwilę przypominam sobie, że jestem tym puzzlem. 

Nie da się tego wyciszyć. 

Trzeba to przetrwać. 

Chowam się w sobie i czekam aż przejdzie. 

Trochę jak błędne koło, prawda?

Nie umiem się z tego wyrwać.
W takich momentach wolę się wycofać.
Stanąć obok. 

Myślę teraz jakie to bezsensowne.
Zatracanie się we własnym zatraceniu.